Yaşayan olarak...

İnsan olarak...
Kadın/Erkek olarak...
Anne/Baba olarak... sorumluluklarımız var.

Benim bir de hekim olarak sorumluluklarım var.
_______________________________________

Yanda iki soru var.
Kendi yaşamlarımıza ait, istismar öyküleri ile ilgili.
Bunlardan bahsetmek çok rahatsız edici, biliyorum.
Unutmak, üstünü örtmek, gömmek istediğimiz şeyler bunlar.
Oysa... çocuklarımız da bu nedenle istismar ediliyor.

Neler olmuş bilmek, neler oluyor tahmin edebilmek...
Ve elbette dur diyebilmek için !
Yanıtlar mısınız?
_______________________________________

BİZ BİRŞEYLER YAPIYORUZ ARTIK !

Birileri ve birşeyler hakkında konuşmaya başladık;
Çocuk istismarı diyoruz, taciz diyoruz, tecavüz diyoruz...
Kim bunlar diyoruz...
Çocuklarımıza neler yapıyorlar, neden yapıyorlar diyoruz...
Ne olacak bu gidişin sonu, nasıl dur diyeceğiz diye soruyoruz...
Bir haber, bir yazı, bir duyum... başlıyoruz konuşmaya, dertleşmeye,
Ve araştırıyoruz, soruşturuyoruz...
Baktık pis kokular yükseliyor... şikayet ediyoruz, ihbar ediyoruz.
Çocuklarımıza uzanmasın elleri, kolları, dilleri,
Nefeslerinin pis kokusunu duymasın evlatlarımız diye...
Biz bir şeyler yapıyoruz artık.

Biz kim miyiz?
Ben ve Doctus...
Bana inanan, güvenen, destek olan, çatısının altında yer veren Doctus.


Siz de bizimle yol arkadaşlığı yapabilirsiniz.
Amacımız, hedefimiz belli;
Çocuklarımızın esenliği ve güvenliği!

Doctus'ta neler mi konuşuyoruz, neler mi yapıyoruz?
Buyurun, işte bunlar:

2 Ocak 2008 Çarşamba

Peki ya cinsel taciz... Siz şanslı mıydınız?

Yorumsuz, yalnızca rakamlar... bilimsel araştırma verileri;

1500 lise öğrencisinden_____ % 11'i (Aras, 1996)
500 kolej öğrencisinden_____ % 18'i (Aras, 1996)
445 kolej öğrencisinden _____ % 37'si (Atamer, 1998)
1262 kolej öğrencisinden ____ % 28'i ( Eskin, 2005)
1871 yüksek okul öğrencisinden ___ % 13'ü (Alikaşifoğlu, 2006)

% 11 - 37 arasında !
10 gençten 1 - 4'ü cinsel tacize uğramış!

Bunlar eli kalem tutup, kendilerine verilen anketlere başına gelenleri yazabilenler.
Ya, başına ne geldiğini bile bilemeyenler, anlayamayanlar....
Ya, bu başıma gelen benim hatam, kimselere söyleyemem diyenler, utananlar....
Ya, bu olanları bir anlatırsam beni öldürler deyip sinenler, korkanlar... sindirilenler, korkutulanlar...

Evet, bunlar şanssız çocuklar...
Bir sapıkla aynı ortamda bulunma şanssızlığında olan çocuklar.


Peki, siz şanslı mıydınız...?
Çocuklarınız şanslı mı...
Kardeşleriniz, yeğenleriniz şanslı mı?

Şansları nereye kadar dersiniz?
Eğer onlar için bir şeyler yapmazsak şansları nereye kadar?


1 yorum:

Adsız dedi ki...

Özel Pediatrik Problemler

http://www.turkacil.com/yazar.asp?yaziID=36